Asielzoekers ondervinden tijdens de procedure van hun asielaanvraag een persoonlijke machteloosheid en ervaren  het onvolmaakte systeem van het asiel systeem als een gerechtelijke molensteen.

Statistieken van alle landen bevatten informatie over het falen van rechtvaardigheid. Hoeveel fouten worden er gemaakt bij het bepalen van de status van de vluchteling?

Gegevens voor open publicatie daarvan bestaan niet. De mislukkingen van rechtvaardigheid in de USSR in de jaren 70 waren een gesloten thema: hun statistieken werden niet gepubliceerd (in de USSR, zoals bekend is, bestonden de mislukkingen van rechtvaardigheid „niet“).Heden ten dage worden  gelijkwaardige situaties waargenomen overal waar  de Verenigde Naties werken.

De procedure van onderzoeking van de asielaanvraag lijkt op die van gerechtshoven.

Het appèl  heeft een meer formeel karakter, en de negatieve beslissing dient vaker als basis bij het gesprek voor de asielaanvraag.

Wie onderzoekt de psychologische problemen van deze fouten van de aanvragers? Of de psychologisch/traumatische factor van het interview?

 In 1902 ontdekte de Duitse psycholoog William Stern, dat het vergeten van dingen door mensen eerder regel dan  uitzondering is.

W. Stern heeft een aantal onderzoeken over de betrouwbaarheid van een verklaring gemaakt. De onderzoeken hebben getoond dat in een dergelijke positie geplaatst, correcte aanwijzingen uitzondering zijn.

Maar als de asielzoekers reeds leugenaars worden benoemd betekenen om het even welke  documenten niets voor agenten van het commissariaat.

 Het is interessant, dat sommige asielzoekers de status van vluchtelingen zonder noodzakelijke documenten, zelfs zonder paspoort en op een valse achternaam ontvangen.

Het is noodzakelijk om het verhaal tweemaal exact hetzelfde  te vertellen en je als burger van het land te noemen dat op een bepaalde lijst staat.

 „Commissaris Wilfried Nelissen (Limburg) heeft in een gesprek voor de Russische krant “Vremya novostey” informatie gegeven over de lijst van  mensen die aankwamen van de vroegere USSR en die de vluchtelingenstatus als Tsjetsjeen hebben gekregen.

 De commissaris heeft informatie over mensen uit Ukraine en Wit Rusland, die  de leden van een groep in België worden ingevoerd. Om directe deportatie te voorkomen wordt hen geadviseerd om documenten te vernietigen en zich te voorzien van een legende over de Tsjetsjeense oorsprong. Hen werd dit geleerd, de versie over hun oorsprong aannemelijk te maken aangezien het noodzakelijk is om vragen te kunnen beantwoorden. Daarna konden zij bij de immigratiedienst het verzoek doen om hen een toevluchtsoord te geven en van de „Tjetjeense oorlog“ te redden. Volgens Nelissen, hebben zo honderden van dergelijke „tjetjenen“ de vluchtelingenstatus gekregen.

 Voor een dergelijk pakket voor geinteresseerde personen om in Europa deze status te krijgen wordt door die groep duizend euro gevraagd. (1)

 Ook kun je informatie vinden in  de krant „Moskovskij komsomolec“ (Rusland) (2) over : “ Dima - was de Russische „vluchteling“ in Europa. Deze 30 jarige kerel gaf een eenvoudige betekenis voor zijn wandelen: “ Ik hou van  reizen. In Zwitserland was ik de „vluchteling van de Tjetjeense Republiek“, in Duitsland - „preacher van Budda“, in Noorwegen - „politicus“. De eerste keer ben ik  zo Duitsland geweest in 1999, en leefde ik daar meer dan zes maanden, en onlangs ook in  Zweden.

De informatie dateert uit 2002, maar  momenteel is de situatie niet veranderd. Wij kennen zo nog reusachtig veel gelijkwaardige gevallen.

Misschien, heeft de westelijke pers geen gelijkwaardige informatie en wenst bijgevolg niemand om het bestaan van fouten bij het vaststellen van de status van de vluchteling te erkennen.

Maar wat moeten de echte vluchtelingen, die door het commissariaat als leugenaars worden bestempeld, doen, als zij niet worden erkend als vluchteling en binnen een bepaalde termijn het land moeten verlaten? Wie kan zijn angst  begrijpen, dat, als de kandidaat vluchteling zal terugkeren naar zijn land en dan wordt vermoordt? Wie is verantwoordelijk voor deze vooringenomen houding en de gevolgen daarvan?

Om het even welke fout als het een kwestie van het menselijk leven is zou, zo streng moeten worden gestraft dat de verantwoordelijken alles willen doen om dat te vermijden.

Wij begrijpen, dat het onmogelijk is om dergelijke fouten te voorkomen.

De organisaties die de asielaanvragen in de Europese landen onderzoeken, worden tegengewerkt door de georganiseerde misdaad (3) die de status van de vluchteling verkoopt als kranten in een krantenwinkel.

Of zijn ook  de onderzoekers  geïndoctrineerd door de georganiseerde misdaad en zijn werknemers van commissariaat ook daarin opgegaan omdat in feite de „status van de vluchteling“ een lekkernij voor velen en veel geld oplevert.

Het is niet wenselijk , deze goedkeurings gelijkwaardige conclusies. Wij begrijpen, dat het te complex is om van  alle assistenten te vinden die helpen bij een asielaanvrage  te verwachten, dat zij op de hoogte zijn van alle zaken  in elk land van de wereld.

Nochtans, is in beginsel, de erkenning van het bestaan van dergelijke problemen zoals „asiel - toerisme“ en de onjuiste erkenning als vluchtelingen van „asiel -toeristen“ noodzakelijk.

 Slechts dan kan men gaan zoeken naar wegen van oplossing.

“In wezen is de Verenigde Naties een goede onderneming, maar zij kunnen niet voorkomen dat niet alleen de slachtoffers van wereldconflicten - de mensen die gebroken door vrees en zorg temidden van oorlogsgeweld moeten leven en zich ongerust maken over de toekomst en het welzijn van hun kinderen, - maar ook  extremisten proberen een status van vluchteling te krijgen.

Dat zijn de gezonde en agressieve jonge mensen die het concept vluchtelingen slechts gebruiken als doorgang naar de veilige landen van Europa met het doel de mensen teverenigen terwijl zij gebruikmaken van het medelijden van de Europese mentaliteit om in het land van iemand anders het begrip van het leven en zijn waarden te dragen.

Het is vrij duidelijk, dat de wortels van deze misdadigers en gelijkwaardige soort in de politiek ligt van de Tsjetsjeense Republiek, en in vele opzichten ten gevolge van de positie van de Russische overheid. „(4).

Sommige landen, zoals Duitsland, staan, in bepaalde omstandigheden,  asielaanvragers toe om te werken. Het ook één van de methodes van strijd tegen asiel -toerisme. Niemand zal naar Duitsland gaan om eenvoudig te leven op staatsrekening, genietend van luiheid, betaalde vakantie en zwartwerken. De sociale dienst van het land geeft woning en minimale financiële  hulp.

In de rest moeten de mensen zelf voorzien. Het schrikt vele pseudo-vluchtelingen af, maar  niettemin bestaat ook daar het probleem van „asiel- toerisme“. België is een humaan  land, ook voor misdadigers. Daarom kunnen vele asielaanvragers die hun belastingen niet betalen, vele jaren werken op een zwarte manier, met diefstal bezig zijn, en hoeven zij niet te bang te zijn voor deportatie en ontvangen zij gratis medische en sociale hulp.

Deze situatie is, zoals minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael zei,  'juridische nonsens' .

(1) http://www.vremya.ru/print/77401.html

(2) http://www.votpusk.ru/edit/9/2002080701.asp?ID=1843&SID=X&TID=18&CN=X&P=1

(3) http://wals.narod.ru/belgium.htm; http://www.alpary.net/german-1.html;  http://happyline.narod.ru/;

 (4)http://www.km.ru/magazin/view.asp?id=1B88BC0964FB4E2CAF477BC4AD398498