De internationale vrouwelijke vereniging voor de mensenrechten “The Mothers against Violence” stelt haar jaarverslag voor.

Daarin worden basisvragen gesteld die de bezorgdheid van de organisatie uitdrukken over de naleving van de mensenrechten in het asielbeleid van België.

Dit rapport behandelt de dynamiek van de situatiewijziging die zich in België heeft voorgedaan op het gebied van asielbeleid tijdens de periode januari 2008 tot december 2008.

Inleiding

De internationale vrouwelijke vereniging voor mensenrechten “The Mothers against Violence” drukt haar diepe ongerustheid uit in verband met een aantal problemen, verbonden aan de asielpolitek van België op het vlak van de mensenrechten.

De Belgische regering zou haar spijt moeten uitdrukken over het feit dat zij geen merkbare verbetering kon aanbrengen aan de situatie van “mensen zonder papieren”.

Tijdens het voorbije jaar hebben de overheidsambtenaren meer aandacht besteed aan het voeren van allerlei inhoudsloze gesprekken,  aan het demonstreren van hun bezorgdheid en aan PR-campagnes  rond hun eigen persoon, dan aan het echte werk.

Het asielbeleid van België

Behalve enkele kleine positieve veranderingen, bleven er voor 2008 vooral veel belangrijke hiaten bestaan.

Er werd een positieve oplossing gevonden voor de  situatie van minderjarige illegalen, die net als volwassenen, opgesloten werden in de gesloten centra voor vreemdelingen. Dit was in tegenspraak met een internationale wet.

Minister van Migratie en Asielbeleid Annemie Turtelboom maakte begin juni bekend dat 2008 het laatste jaar is waarin nog kinderen worden opgesloten in gesloten centra voor mensen zonder papieren.

Wanneer men het asielbeleid van België in zijn totaliteit analyseert, komt men tot de vaststelling dat de regeringsleiders zich crimineel  onverantwoordelijk gedragen.

Daardoor creëren zij zelf de gevaarlijke situatie waarin honderden illegale mensen terechtkomen.

Er verblijven een enorm aantal immigranten, die geen wettelijke rechten hebben, op Belgisch grondgebied.

Alleen dit jaar al werden er 11.182 asielaanvragen ingediend (van januari tot november 2008).

Daarvan kregen er 1979 (=17.7%) een erkenning als vluchteling, terwijl er  352 (=3.1%)

tijdelijke bescherming verkregen.

Maar wat is er van de overige 8.851 ?

Er bestaat geen document over het statuut en de rechten  van de asielzoeker wiens dossier in behandeling is bij de Raad van State of bij de commissie voor regularisatie. Die mensen leven  jaren als illegaal in België.

Vaak blijven ex-asielzoekers gewoon in België, wanneer zij een negatieve beslissing hebben bekomen. Of zij verwachten een eerlijk onderzoek van hun dossier dat zal uitwijzen dat zij ofwel in de onmogelijkheid verkeren om terug te keren naar hun land van herkomst, ofwel dat  zij onwettige profiteurs zijn (asiel-toerisme).

Er bestaan geen staatsstructuren of structuren van NGO's  om het onderscheid te maken tussen echte asielzoekers en leugenaars of asiel-toeristen.

Het Evrodaksysteem heeft het verdrag van Dublin in diskrediet gebracht.

En hoewel de vertegenwoordigers van de VLD beweerden de onwettige immigratie te willen uitroeien, waren het net zij die heel vaak de ogen sloten voor de willekeur die aan de basis ligt van het onderzoek voor asielaanvraag en regularisatie. Daardoor verergerde de situatie alleen maar.

Degenen die verantwoordelijk zijn voor het lot van die mensen verwijzen hen echter door naar de rechtbanken, die dan op hun beurt – onder het mom van individueel onderzoek – een negatief antwoord geven.

In de loop van het jaar  werden de vertegenwoordigers van de politieke partijen  geregeld herinnerd aan hun beloften en aan de bezorgdheid die ze uitten over het lot van deze mensen, die al jarenlang in de illusoire hoop leven en telkens weer een andere datum toegewezen krijgen.

Door haar houding t.o.v. de illegale immigranten toont Mevrouw Annemie Turtelboom geen respekt te hebben voor de universele rechten  van de mens (nl. dat alle mensen vrij en gelijk geboren zijn).

Er was veel publiciteit rond  het “puntensysteem” van Mevrouw Turtelboom, dat, hoewel het veel fouten bevat, toch een klein beetje hoop geeft aan de immigranten. Doch dit bleef dode letter.

Wij zijn van mening dat de politieke ideologie van de Belgische staat dit jaar vooral het negatieve beeld van de immigranten (d.i. asielzoekers die een procedure lopen hebben of die uitgeprocedeerd zijn) heeft benadrukt.

Ook werd door de media vaak het accent gelegd op de soms niet correcte doelen van de immigrant en op het enorme begrotingsfonds dat gespendeerd wordt aan de strijd tegen de illegale immigratie.

De VLD is de verantwoordelijke partij in deze materie en dus legt zij de normen vast voor de behandeling van illegale immigranten. Zij zaait echter net juridische verwarring in de legalisatieprocedure van deze mensen en is er mede oorzaak van dat er bij de plaatselijke bevolking een zekere vijandigheid groeit.

Wanhopig, moe en volledig gedesillusioneerd geraken deze mensen uiteindelijk hun geestelijk evenwicht kwijt en doen, in hun wanhoop, vreemde dingen. Ook dit jaar waren er vele acties, geboren uit extreme wanhoop, zoals het bezetten van kerken en kranen en hongerstakingen. Deze acties werden mede veroorzaakt door de houding van de regering die ex-hongerstakers tijdelijke verblijfspapieren bezorgde. De acties van de illegalen en van de overheid zorgden voor een negatieve resonantie.

Voorts waren er dit jaar in de gesloten asielcentra weer een aantal zelfmoorden (Merksplas, mei 2008).

Wij zijn zeer bezorgd over het feit dat zelfmoord mogelijk de norm zou kunnen worden voor het immigratiebeleid van België.

Enkele aanbevelingen

De internationale vrouwelijke vereniging voor de mensenrechten “The Mothers against Violence” lichtte deze problemen toe in haar artikelen en in haar briefwisseling met de overheid en deed de volgende aanbevelingen :

•  Een onafhankelijk onderzoek instellen naar alle gevallen van zelfmoord en alle ongevallen in de Belgische gesloten centra.
•   Het wettelijk definiëren van de rechten van de asielzoeker die uitgeprocedeerd is.
•  Iedereen heeft recht op arbeid. Die mensen, van wie het dossier in behandeling is
•  bij de Raad van State of bij de commissie voor regularisatie, de toestemming        verlenen om te werken, zonder afbreuk te doen aan de wetgeving van het land.
•  De organisatie van NGO's een basisprocedure laten uitwerken voor een objectieve          evaluatie om de “echte” asielzoekers te onderscheiden van de “asieltoeristen”.
•  De criteria voor regularisatie duidelijk bepalen, met de volledige interpretatie van elk punt van de wet.
•  De maatschappij degelijk voorlichten zodat de mensen, met het statuut van  asielzoeker, hier ontvangen worden als “gedwongen” immigrant, mensen die geen      andere keus meer hadden, en vooral als mensen met een gebroken lot.