7 mei 2010

België probeerde altijd een humaan land te zijn met zachte wetten, grote loyaliteit aan de misdadigers, met humaniteit gesteld boven de moraal. Maar gebleken is dat de rechten van kinderen in dit Europese land niet voorstellen. Enkele feiten…

Het is verbazend, dat de Belgische straf voor de pedofilie niet gelijk is aan de straf voor gelijkwaardige strenge misdaden tegen de kinderen in andere landen van de Europese Unie.

Wij veronderstellen dat de Belgische regering tegen een open strijd met de pedofielen is. De website  “Stop kinderporno” begon met haar werk in Maart 2009. Het doel was om op  gebieden te wijzen, waarin Belgen, die soms voor pedofilie werden veroordeeld, leven. Om het even iedereen in je omgeving kon een veroordeelde pedofiel  zijn.

Binnen een maand echter werd de website op last van federale procurator, gesloten. 

De minister van justitie van België De Klerk verklaarde dat hij alles zou doen om deze website te verbieden en zou hij pedofielen adviseren een officiële klacht in te dienen tegen het publiceren van hun naam en adres.

De vereniging Child Focus steunde nadrukkelijk de overheid en protesteerde tegen  het „ondemocratisch en  niet-oplossingsgerichte“ van de web-site  en vreest zelfs een verhoging van het aantal gevallen van pedofilie. 

Het blijkt dat „de kaars van de democratie“ - de V.S. een„ondemocratisch en  niet-oplossingsgericht“ land is dat een pedofiel, die wet en menselijke moraal overtrad, die een kind lichamelijk en psychisch gebroken heeft, boven dat kind stelt. Mag de overheid de rechten van pedofielen boven die van het slachtoffer stellen?. Wij kunnen met 100 procent waarschijnlijkheid zeggen dat mensen, die de strijd tegen het geweld van kinderen verhinderen, zo denken. Misschien hebben zij  zelf belangen in de kinderporno-industrie, waarvan  de winst kan worden vergeleken met die  van wapenhandel en drugshandel.

Zelfs de krachtigste lobby van pedofielen kon niet afdwingen dat slachtoffers hun onderdrukkers vergaten, getuige de thans opgedoken schandalen met de katholieke priesters. En, wat het ergste is, meer dan een halve eeuw heeft het Vatikaan dit gesteund. Niets van dit alles mocht naar buiten komen tot de huidige paus Benedict XVI het zwijgen van de Kerk doorbrak. In katholieke kringen werd nooit gesproken over de misdrijven tegen de kinderen door geestelijken of werden zelfs ook geen interne onderzoeken uitgevoerd. 

De huidige situatie met de kinderrechten in België houdt in; dat illegale kinderen, die niets misdaan hebben, worden opgesloten in centra, die men kan gelijkstellen aan gevangenissen, tot er een oplosing is gevonden. Ook dit is een vorm van kindermishandeling. Waarom houdt de Conventie van de Verenigde Naties van kinderrechten, die de basisvrijheden en mensenrechten moet  beschermen, zich slapende?